Σύμφωνα με ένα στερεότυπο από αυτά με τα οποία κολακεύουμε τον εαυτό μας, οι Ελληνες είμαστε ο εξυπνότερος λαός του κόσμου ή, πάντως, είμαστε εξυπνότεροι από τους λαούς των ανεπτυγμένων και οργανωμένων χωρών, τους οποίους θεωρούμε συλλήβδην «κουτόφραγκους», «αμερικανάκια» κ. ά.
Το πρόβλημα είναι όμως ότι είμαστε συγχρόνως και ο πιο περήφανος λαός του κόσμου (καθότι και ο σημαντικότερος στην Ιστορία...) και αυτό, τελευταίως, μας έχει βάλει σε μπελάδες. Διότι, αν καθήσει κανείς να βάλει κάτω τα συνθήματα των «Αγανακτισμένων» και τις ρητορείες των πολιτευομένων κατά του Μνημονίου, διαπιστώνει ότι η περηφάνια υποσκάπτει την εξυπνάδα και, τελικά, ο εξυπνότερος λαός του κόσμου βρίσκεται, ουσιαστικά, να διεκδικεί το δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή του. Δικαίωμα, το οποίο εκφράζεται άψογα στο σύνθημα ενός πανό, που εδώ και μέρες δεσπόζει στην πλατεία Συντάγματος: «Δεν πληρώνω, δεν χρωστάω, δεν πουλάω».
Προσφάτως, μας προέκυψε το ενδεχόμενο τοποθέτησης τοποτηρητών της τρόικας στα υπουργεία, για την παρακολούθηση της πορείας εφαρμογής του προγράμματος, εξέλιξη η οποία έδωσε μία ακόμη ευκαιρία στους πολιτικούς να εκδηλώσουν τον παιδαριώδη ναρκισσισμό τους. Πολιτικοί, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια διέπρεψαν στο τάβλι, στην αποθέωση της γκλαμουριάς του μπουζουξίδικου και, φυσικά, στην οικοδόμηση του πελατειακού, υπετροφικού και αντιπαραγωγικού κράτους, δεν δέχονται «μπάστακα» στα υπουργεία τους. Η περηφάνια τους, που χαλυβδώθηκε μέσα από τους αγώνες τους για εθνική ανεξαρτησία, δεν τους επιτρέπει να ανεχθούν «κατώτερους υπαλλήλους» μέσα στα πόδια τους.
Αν είναι, πράγματι, να έχουν τους ξένους τεχνοκράτες μέσα στα υπουργεία τους, ώστε οι τελευταίοι να ελέγχουν και να υποδεικνύουν βάσει των συμφωνημένων, καταλαβαίνω την ενστικτώδη απέχθεια των πολιτικών για τη συγκεκριμένη ιδέα. Η παρουσία ξένων τεχνοκρατών θα έπληττε τη βασική ηθική ανταμοιβή του Ελληνα υπουργού για τα όσα αφειδώς και ανιδιοτελώς προσφέρει καθημερινά στον τόπο και τον λαό: την ελευθερία κινήσεων του βαρώνου μέσα στο φέουδό του, την ψευδαίσθηση του κάθε υφυπουργίσκου ότι είναι ένας μικρός θεός. Σίγουρα, ο καθημερινός μικρόκοσμος της εξουσίας (η δουλοπρέπεια υπαλλήλων, η χρήση των συμβόλων της εξουσίας για την άσκηση επιρροής κ. λπ.) είναι κάτι τόσο γλυκό, ώστε για τους περισσότερους από όσους το γεύονται η εξάρτηση είναι αναπόφευκτη.
Επ’ αυτού, δείτε την τραγελαφική περίπτωση του Παναγιώτη Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη. Η απόφαση, με την οποία τίθεται σε αργία μετά την καταδίκη του για παράβαση καθήκοντος, υπεγράφη χθες. Ομως, ο περιφερειάρχης αρνείται να εγκαταλείψει το γραφείο του. Αναθέτει τα καθήκοντά του στον αδελφό του και ο ίδιος προτίθεται να παραμείνει στο γραφείο του, προφανώς επειδή από κοντά θα μπορεί να κινεί με μεγαλύτερη ευκολία τα νήματα. Κυρίως όμως, νομίζω, επειδή ο κάθε Ψωμιάδης χωρίς γραφείο, χωρίς σύμβολα της εξουσίας και παρατρεχάμενους τριγύρω έρχεται πιο κοντά στην πραγματική φύση του: το τίποτα.
Λόγω των πληροφοριών περί τοποτηρητών, η κυβέρνηση μάλιστα εξέδωσε ανακοίνωση, σε ύφος εθνεγερτήριου σαλπίσματος, στην οποία «καταγγέλλει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την επικίνδυνη παραπληροφόρηση Μέσων Ενημέρωσης, τα οποία δηλητηριάζουν την κοινή γνώμη είτε με ανύπαρκτες “πληροφορίες” για “ξένους επιτρόπους - ανθύπατους στα υπουργεία” είτε με ανοίκειες και ανιστόρητες εκφράσεις περί “κατοχής” στην Ελλάδα». (Υποψιάζομαι, ωστόσο, ότι οι φήμες περί επιτρόπων ήταν μάλλον το πρόσχημα και ότι ο πραγματικός σκοπός της κυβερνητικής ανακοίνωσης ήταν να καταγγείλει ως ανιστόρητο τον Ευάγγελο Βενιζέλο, δεδομένου ότι αυτός μίλησε για «χώρα υπό δημοσιονομική κατοχή»...)
Πάντως, η ιδέα -ανεξαρτήτως του αν εν τέλει θα δούμε Ευρωπαίους τοποτηρητές στα υπουργεία ή όχι- όχι μόνον δεν είναι καθόλου κακή, αλλά ανταποκρίνεται στο κυριότερο αίτημα του Ελληνισμού από τους Ευρωπαίους εταίρους του αυτόν τον καιρό: την επίδειξη αλληλεγγύης. Ε λοιπόν, οι Ευρωπαίοι «μπάστακες» στα υπουργεία είναι η κοινοτική αλληλεγγύη στην πράξη! Διότι, αφού οι πολιτικοί είναι άχρηστοι, οι υπουργοί ούτε θέλουν ούτε μπορούν και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να αλλάξει τους ανίκανους, γιατί να μην αναλάβουν οι ξένοι; Στο κάτω κάτω, αυτοί δεν βάζουν και τα λεφτά για να μη χρεοκοπήσουμε; Αλλωστε, δεκαετίες τώρα, κάθε ανάλυση για την κακοδαιμονία του τόπου συνήθως καταλήγει στην ευχή ότι αυτή τη χώρα έπρεπε να τη διοικούν οι ξένοι.
*του Στ.Κασιμάτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου