Δαίμονες

Υπάρχει ένας χρησμός της Αναγκαιότητας, ένα αρχαίο διάταγμα από τους Θεούς.
Αιώνιο, σφραγισμένο με μεγάλους όρκους:
Όταν κάποιος στα αμαρτήματά του
μολύνει τα δικά του μέλη με φόνο-
Ένας που έχει προδώσει τον όρκο του και είναι επίορκος.
Τα πνεύματα που τους έχει παραχωρηθεί μια μακροχρόνια ζωή:
Ότι πρέπει να περιπλανώνται από τους μακάριους τρεις φορές, δέκα χιλιάδες εποχές.
Γενόμενοι με το πέρασμα του χρόνου όλα τα είδη των θνητών πλασμάτων.
Ανταλλάσοντας τα σκληρά μονοπάτια της ζωής.
Διότι του αιθέρα η σκληρότητα τους κυνηγά μέχρι μέσα στη θάλασσα.
Και η θάλασσα τους βγάζει φτύνοντάς τους πάνω στις προεξοχές της γης
και η γη
μέχρι τις ακτίνες του καυτού ήλιου
κι εκείνος τους ρίχνει στον ανεμοστρόβιλο του αιθέρα.
Το ένα λαμβάνει από το άλλο αλλά όλα τους μισούν.
από αυτούς κι εγώ είμαι τώρα ένας,
εξόριστος από το θεό και περιπλανώμενος.
Έχοντας εμπιστοσύνη στη φοβερή σύγκρουση.


Εμπεδοκλής (απόσπασμα 115)
περίπου 2500 χρόνια πριν